ویبریو آلژنتیکوس در اکوسیستم های دریایی به فراوانی یافت می شود. این باکتری از محیط آبی در آلاسکا تا آفریقا و جنوب شرقی آسیا گزارش شده است و عامل صدمات نفوذی، سلولیت و زخم در اروپا است. همچنین ویبریو آلژنتیکوس به عنوان عامل اوتیت میانی و خارجی، التهاب ملتحمه، اسفنودیت و عفونت درون جمجمه ای شناخته شده است؛ همچنین میتواند موجب باکتریمی کشنده و عفونت های دستگاه تنفسی در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، شود.
این ویبریو نمک دوست، از ماهیان شیلاتی و فرآوردههای دریایی، جدا شده است و به عنوان یک پاتوژن در مسمومیت های غذایی معرفی گردیده است.
به صورت عمومی، عفونت با این باکتری، بعد از ترومای موضعی در شناگران آب دریا یا ماهیگیران روی داده و به خوبی به آنتی بیوتیکهای مناسب، پاسخ می دهد.
روش جداسازی این باکتری همانند ویبریوولنیفیکوس است ولی لاکتوز را تخمیر نمی کند.